ارزیابی تأثیر اندازه باکال کوریدور و میزان نمایش دندان- لثه در جذابیت لبخند در میان دو جمعیت دانشجویی

زمینه و هدف: ایجاد یک لبخند جذاب و متعادل یک هدف درمانی مهم در درمان های ارتودنسی مدرن است. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر متغیرهای اندازه باکال کوریدور و میزان نمایش دندان- لثه حین لبخند در بین 2 جمعیت متفاوت دانشجویی بود.   روش بررسی: عکس رنگی از لبخند اجتماعی یک زن انتخاب شد. تصویر با روش های کامپیوتری برای تولید کردن اندازه متفاوت باکال کوریدور(20%، 5/12% و 6%) و میزان متفاوت نمایش دندان- لثه (کل تاج کلینیکی دندان های ثنایای مرکزی بالا و دو میلی متر از بافت لثه، کل تاج کلینیکی دندان های ثنایای مرکزی بالا به همراه پاپیلای بین دندانی و 80% دندان های ثنایای مرکزی بالا) تغییر داده شد. اندازه های متفاوت باکال کوریدور و نمایش دندان- لثه با هم ترکیب شدند تا 9 تصویر ایجاد شود. تصاویر تغییر یافته به وسیله 120 دانشجوی پزشکی ودندانپزشکی به روش visual analogue scale (vas) ارزیابی شد. مقادیر به دست آمده توسط تست های آماری mann-whiteny ، pairwise comparison lsd ، repeated measure manova وicc (intraclass correlation coefficient) مورد آنالیز قرار گرفت .   یافته ها: لبخندی که اندازه باکال کوریدور آن 5/12% بود و نمایش کامل ثنایای مرکزی ماگزیلا بدون نمایش بافت لثه را داشت، بیشترین نمره را در بین 9 تصویر لبخند در جمعیت دانشجویان دندانپزشکی کسب کرد. اما در جمعیت دانشجویان پزشکی، لبخند با اندازه باکال کوریدور 5/12% و نمایش 2 میلی متر لثه بیشترین نمره را کسب کرد . نظر قضاوت کنندگان مرد و زن تفاوتی در دو گروه نداشت (05/0 p> ). دانشجویان دندانپزشکی حساسیت بیشتری به افزایش نمایش لثه داشتند.   نتیجه گیری: درخصوص درمان هایی که منجر به ترکیب شدن باکال کوریدور وسیع و میزان نمایش دندان- لثه زیاد می شود باید با احتیاط بیشتری عمل نمود.